Budzisz się w środku nocy. Jest to jedno z tych przebudzeń, które mąci ci w głowie. Koszmar jest na tyle wyrazisty, że wydaje się realny, ale przebudzenie jest zbyt kruche, by przynieść pokrzepienie i poczucie bezpieczeństwa. Ramiona ci tężeją, jakbyś spodziewał się ciosu. To, że nie istnieje żaden racjonalny powód do takiego zachowania, w ogólnie nie ma znaczenia. Poczucie straszliwego pośpiechu jest obezwładniające i czekasz, aż wejdziesz w pełny kontakt z rzeczywistością. Czekasz, aż wszystko zacznie mieć sens. Czas powłóczy nogami.
Powyższym cytatem można by doskonale podsumować książkę Ismeta Prcicia- Odłamki. Jak możemy przeczytać na okładce książki ODŁAMKI to imigracyjna powieść z przejmującą panoramą umęczonego wojną kraju i jednocześnie niezwykła „autobiografia”- element terapii Ismeta Pricica. Książka zachwycająca młodzieńczą nadzieją i humorem, a także wielką dojrzałością w rozliczeniu wojennej traumy.
Książka Pricica jest niezwykła w swoim wymiarze, ponieważ porusza czytelnika do głębi. Zmusza tym samym do refleksji i bardzo głębokich przemyśleń. Odłamki do tego stopnia mną wstrząsnęły, że nie byłam w stanie o niczym innym myśleć i cały czas wewnętrznie przeżywałam opisane wydarzenia. Można powiedzieć, że przez te przemyślenia zarwałam noc, ale wydaje mi się, że było warto. Chciałabym podkreślić, że bardzo dawno żadna książka nie wzbudziła u mnie tyle emocji, co właśnie opisywane Odłamki.
Książka jest tak realistyczna, że nie potrzeba dodatkowego komentarza. Opisy wojny- która miała miejsce w latach 90-tych XX wieku w Bośni i Hercegowinie- oraz trudne doświadczenia są tak realistyczne i dokładne, że momentami nierealne. Wojna z pewnością jest trudnym doświadczeniem, ponieważ zmienia wszystko, w co się do tej pory wierzyło, cały system wyznawanych wartości i zmienia nieodwracalnie człowieka. Po trudnych doświadczeniach wojny nie jest już on bowiem taki sam.
W moim rozumieniu, jak się było po stronie dobrych, wojna była czymś słusznym, jeśli zaś byłeś po stronie tych złych- miałeś przechlapane.
Wojna odciska swoje piętno na całym późniejszym życiu człowieka. Powoduje, że późniejsze decyzje są nią zdeterminowane. Przez zmianę systemu wartości, zmienia się także postrzeganie rzeczywistości i zmieniają się także priorytety i autorytety.
Książka jest w pewien sposób wyjątkowa, ponieważ wykorzystano w niej kilka form narracji, co sprawia, że czytelnik musi być niemal od pierwszej strony bardzo skupiony, aby niczego nie przegapić i z łatwością łączyć wątki. Według mnie działa to na plus całej opisanej historii, ponieważ możemy poznać rzeczywistość z różnej perspektywy, a nie tylko tej wyznaczonej i ukazanej przez bohatera.
Znalazłam tylko jedną rzecz, która w tej książce najmniej przypadło mi do gustu. Otóż autor wykorzystał w niej za dużo wulgaryzmów. Rozumiem, że w ten sposób chciał ukazać rzeczywistość taką, jaka była naprawdę, ale w niektórych momentach mógłby użyć innego słownictwa. Nie chodzi mi o to, że użył za dużo przekleństw, ale w niektórych opisach, czy dialogach bohaterów było wręcz za dużo wulgarnych słów. Nie tylko w stosunku do wojny, ale także do kobiet, czy innych kwestii. Sama jestem przeciwniczą przekleństw i wręcz razi mnie, gdy jest ich za dużo. Zawsze przyjmuję zasadę, że wszystko z umiarem i wydaje mi się, że w tej kwestii autor trochę przesadził.
Jak dla mnie książka zasługuje na uznanie i nie dziwi mnie fakt, że została doceniona różnymi nagrodami. To tylko sprawia, że wreszcie zaczęto dostrzegać taką literaturę. Odłamki z całą pewnością wzbogacają czytelnika i w pewien sposób sprawiają, że zmienia się postrzeganie nie tylko na kwestię wojny, ale także na psychikę człowieka, który jej doświadcza.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki bardzo serdecznie, chciałabym podziękować Wydawnictwu Sine Qua . Bardzo, bardzo dziękuję :)
Powyższym cytatem można by doskonale podsumować książkę Ismeta Prcicia- Odłamki. Jak możemy przeczytać na okładce książki ODŁAMKI to imigracyjna powieść z przejmującą panoramą umęczonego wojną kraju i jednocześnie niezwykła „autobiografia”- element terapii Ismeta Pricica. Książka zachwycająca młodzieńczą nadzieją i humorem, a także wielką dojrzałością w rozliczeniu wojennej traumy.
Książka Pricica jest niezwykła w swoim wymiarze, ponieważ porusza czytelnika do głębi. Zmusza tym samym do refleksji i bardzo głębokich przemyśleń. Odłamki do tego stopnia mną wstrząsnęły, że nie byłam w stanie o niczym innym myśleć i cały czas wewnętrznie przeżywałam opisane wydarzenia. Można powiedzieć, że przez te przemyślenia zarwałam noc, ale wydaje mi się, że było warto. Chciałabym podkreślić, że bardzo dawno żadna książka nie wzbudziła u mnie tyle emocji, co właśnie opisywane Odłamki.
Książka jest tak realistyczna, że nie potrzeba dodatkowego komentarza. Opisy wojny- która miała miejsce w latach 90-tych XX wieku w Bośni i Hercegowinie- oraz trudne doświadczenia są tak realistyczne i dokładne, że momentami nierealne. Wojna z pewnością jest trudnym doświadczeniem, ponieważ zmienia wszystko, w co się do tej pory wierzyło, cały system wyznawanych wartości i zmienia nieodwracalnie człowieka. Po trudnych doświadczeniach wojny nie jest już on bowiem taki sam.
W moim rozumieniu, jak się było po stronie dobrych, wojna była czymś słusznym, jeśli zaś byłeś po stronie tych złych- miałeś przechlapane.
Wojna odciska swoje piętno na całym późniejszym życiu człowieka. Powoduje, że późniejsze decyzje są nią zdeterminowane. Przez zmianę systemu wartości, zmienia się także postrzeganie rzeczywistości i zmieniają się także priorytety i autorytety.
Książka jest w pewien sposób wyjątkowa, ponieważ wykorzystano w niej kilka form narracji, co sprawia, że czytelnik musi być niemal od pierwszej strony bardzo skupiony, aby niczego nie przegapić i z łatwością łączyć wątki. Według mnie działa to na plus całej opisanej historii, ponieważ możemy poznać rzeczywistość z różnej perspektywy, a nie tylko tej wyznaczonej i ukazanej przez bohatera.
Znalazłam tylko jedną rzecz, która w tej książce najmniej przypadło mi do gustu. Otóż autor wykorzystał w niej za dużo wulgaryzmów. Rozumiem, że w ten sposób chciał ukazać rzeczywistość taką, jaka była naprawdę, ale w niektórych momentach mógłby użyć innego słownictwa. Nie chodzi mi o to, że użył za dużo przekleństw, ale w niektórych opisach, czy dialogach bohaterów było wręcz za dużo wulgarnych słów. Nie tylko w stosunku do wojny, ale także do kobiet, czy innych kwestii. Sama jestem przeciwniczą przekleństw i wręcz razi mnie, gdy jest ich za dużo. Zawsze przyjmuję zasadę, że wszystko z umiarem i wydaje mi się, że w tej kwestii autor trochę przesadził.
Jak dla mnie książka zasługuje na uznanie i nie dziwi mnie fakt, że została doceniona różnymi nagrodami. To tylko sprawia, że wreszcie zaczęto dostrzegać taką literaturę. Odłamki z całą pewnością wzbogacają czytelnika i w pewien sposób sprawiają, że zmienia się postrzeganie nie tylko na kwestię wojny, ale także na psychikę człowieka, który jej doświadcza.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki bardzo serdecznie, chciałabym podziękować Wydawnictwu Sine Qua . Bardzo, bardzo dziękuję :)
Komentarze
Prześlij komentarz