Świat w okularach Lucci

Miejsca, gdzie pójdziemy zatrą się więc niewiele Ci powiem...   W ciemną noc, gdy nie zamkniesz furtki wkradnę się do Ciebie i uciekniemy do ogrodu by porwać księżyc...   Zapomnimy o całym świecie który nas ogranicza zapłacimy mu skradzioną kartą kredytową wytkniemy mu błędy śmiejąc się w twarz... Ukradniemy klucz do Szczęścia i wypuścimy wszystkie smutne psy... By znów stać się ludźmi...   27.01.2009

odkąd nie miałam przyjemności zamieścić wpisu na tym szacownym blogu. A wszystko to - jak zwykle zresztą-przez to, że mam za mało czasu, a za dużo obowiązków i po prostu się nie wyrabia człowieczek o marnym wzroście 172 cm. Bywa i tak, ale dzisiaj się troszkę wkurzyłam na siebie i postanowiłam zmienić dotychczasowe życie. W końcu człowiek dorosły musi liczyć się z tym, że nikt mu w życiu nie pomoże i musi wziąć sprawy w swoje ręce i czasem nawet je wybrudzić ;) 

Wszyscy Ci, którzy twierdzą, że pieniądze nie leżą na ulicy, po prostu kłamią. Wystarczy się odrobinę zmusić i wykonać jeden skłon. Ale ludziom we współczesnym świecie nie można niektórych spraw przetłumaczyć. Wolą wierzyć, że czegoś nie ma. A jak tego nie ma teraz, to z pewnością nie będzie i potem...