Szczerze? Przy tej książce nie da się być poważnym…

Z reguły nie sięgam po książki dla dzieci, ale kiedy moja młodsza kuzynka znalazła na księgarnianej półce książki Rafała Witka, to i ja nie mogłam się im oprzeć. Dzisiaj postanowiłam opowiedzieć o swoich wrażeniach po lekturze czwartej już książki z serii Bzik&Makówka przedstawiają, czyli Maliny zza żelaznej kurtyny.

Muszę przyznać, że książka skradła moje serce od pierwszej strony i chociaż jest skierowana przede wszystkim do tych młodszych czytelników, to ja jednak się nie zrażam i nadal uważam, że książka jest warta przeczytania również przez tych trochę starszych czytelników.

Na początku nie zauważyłam, że zaginęłam. To do mnie docierało stopniowo. W pierwszych chwilach po zaginięciu wszystko było jak zwykle. Tylko kilka szczegółów uległo zmianie. Były to szczegóły tak drobne, że praktycznie nie do wychwycenia przez kogoś, kto nic nie podejrzewa.

Głównymi bohaterami w tej pełnej przygód książce jest Gabrysia oraz Nilson. Dziewczynka jest zdolna, jednak przez swój niepokorny charakter często wpada w tarapaty. Natomiast chłopiec jest o wiele spokojniejszy, chociaż swoje za uszami ma. Jest rówieśnikiem Gabrysi, natomiast do jego zainteresowań należą kodeksy i ustaw. Warto zaznaczyć, że zna dokładnie prawa dziecka, o które zawzięcie walczy.

To wszystko przez moje nazwisko! Gdybym nazywała się Gabrysia Grzeczniutka, to ludzie inaczej by mnie traktowali. Ale Gabrysi Bzik mogą się czepiać do woli. Dlatego ciągle ląduję na dywaniku u dyrektora. Któregoś razu wylądowałam tam z Nilsonem Makówką, kolegą z klasy. Od tego czasu trochę się kumplujemy. Łączą nas sprawy… jakby to powiedzieć… przygodowe.

Kto by pomyślał, ze wyprawa do biblioteki może być tak niebezpieczna? Na pewno nie Nilson. Biedak wsiadł do złego autobusu zamiast w bibliotece wylądował w latach siedemdziesiątych. Bez kasy i telefonu, za to z tajną policją na karku! A kto to musiał wszystko odkręcać? No, jak sądzicie?

Chociaż książka jest przeznaczona dla dzieci w wieku od sześciu do lat dziesięciu, to zarówno młodsi, jak i starsi czytelnicy znajdą w niej coś dla siebie. Książka zachwyca przede wszystkim humorem. Jest bardzo przystępnie napisana, przez co nie nudzi czytelnika. Dodatkowo, warto wspomnieć o ciekawych ilustracjach, które z jednej strony dopełniają całość wydarzeń, z drugiej jednak strony w równym stopniu śmieszą. W mojej opinii tekst główny w połączeniu z ilustracjami jest idealną całością. Według mnie jedno bez drugiego już nie byłoby takie samo.

Kierowca kręcił wielką kierownicą z taką zapamiętałością, jakby zależały od tego losy świata. Sapał przy tym niemiłosiernie, bo kierownica stawiała mu znaczny opór. Silnik wył i wprawiał w drżenie cały autobus, resory trzeszczały, siedzenia skrzypiały. Krótko mówiąc: podróż życia!.

Warto zaznaczyć, że Maliny zza żelaznej kurtyny jest książką, która z jednej strony jest niesamowitą przygodą dla dzieci i tym samym sentymentalną podróżą do czasów PRL-u dla ich rodziców. Chociaż czasy te dawno minęły, to jednak warto czasem trochę o nich powspominać. Moim zdaniem można śmiało uznać, że książka ta łączy pokolenia i przy okazji uczy pewnych rzeczy najmłodszych, przez co poznają kawałek historii Polski. Chociaż w książce nie ma bezpośrednich odniesień do wydarzeń historycznych, to uważam, że jest świetnym wstępem do poznawania historii.

Za możliwość przeczytania książki i za egzemplarz do recenzji chciałabym serdecznie podziękować Wydawnictwu Nasza Księgarnia.