Świat w okularach Lucci

W życiu osobistym nie jestem specjalnie jakąś zwolenniczką nauk ścisłych i nie za bardzo interesują mnie tematy z tym związane, a już tym bardziej medycyna. Nią zajmuję się wówczas, kiedy mnie lub komuś z mojej rodziny coś dolega. Jednak zmieniłam nieco zdanie po lekturze książki Thomasa Goetza. Cudowny lek jest świetną lekturą nie tylko dla zainteresowanych medycyną, czy jej historią. To doskonała opowieść również dla tych, którzy interesują się i poszukują ciekawostek z różnych dziedzin życia. Książka ma przede wszystkim charakter popularnonaukowy, ale napisana jest w dość przystępny sposób i z pewnością nie zanudzi czytelnika. Na początku nie spodziewałam się, że tak bardzo ta książka mnie „wciągnie”. Jest to książka, która nie skupia się wyłącznie wokół tematu gruźlicy i poszukiwaniu skutecznego leku na tą chorobę. Wręcz przeciwnie. Zawiera szeroką analizę XIX- wiecznego świata. Ukazuje ogrom nieszczęścia, jakie niosła ze sobą choroba, czy też nie do końca utrzymywana higiena wśró...

Niniejszym tekstem postanowiłam zmienić trochę moje nawyki recenzenckie i zamiast od razu przechodzić do opisywania książki, postanowiłam na początku przybliżyć nieco sylwetkę autora. Na swój „warsztat” wzięłam więc Christophe’a Maurie. Otóż jest to urodzony w 1987 roku francuskim pisarzem młodego pokolenia. Zresztą jego narodowość można odgadnąć chociażby po nazwisku. W swojej twórczości tworzy przede wszystkim literaturę dziecięcą oraz młodzieżową z gatunku fantasy. Jakież było moje zdziwienie, kiedy gdzieś wyczytałam, że swoją pierwszą książkę napisał w wieku 13 lat. Jednakże jego prawdziwym debiutem literackim była powieść wydana w 2009, która rozpoczynała serię o bohaterze o imieniu Matt Hidalf. Została ona bardzo entuzjastycznie przyjęta przez młodych czytelników oraz krytyków literackich w wielu krajach świata i przetłumaczona na wiele języków. Zresztą samego pisarza okrzyknięto nawet następcą J.K. Rowling. Według mnie bardzo zasłużenie. Przejdę teraz do omawiania książki, którą...

Taki problem mam właśnie z zrecenzowaniem książki autorstwa Marcela Prousta- Uwięziona . Jak powszechnie wiadomo jest to już piąta część cyklu autora pod tytułem W poszukiwaniu straconego czasu . Miłość Marcela i Albertyny to udręka. Marcel wie, że Albertyna do miłosnych uciech lubi wybierać kobiety, dlatego stara się wszelkie takie kontakty uniemożliwić. Sam snuje swoje plany zerwania, ale nie może pogodzić się z myślą, że Albertyna mogłaby go opuścić. Ta miłość to wieczne podchody, niesnaski, intrygi. Tyle opis książki, a teraz coś ode mnie. Według mnie książka jest przeznaczona dla osób raczej dojrzałych, ponieważ tylko oni będą w stanie odebrać ją w taki sposób, na jaki zasługuje. Jest to niezwykle refleksyjna książka, w której autor zawarł głębokie przemyślenia nie tylko na temat miłości, ale także zazdrości i natury kobiety. Zazdrość jest zarazem demonem, którego nie można zakląć; wciąż wraca, wciąż wciela się w nową formę. Trzeba podkreślić, że w powieści jest to próba zrozumien...

Oczywiście, że tak. Pod warunkiem, że pisana jest rzetelnie. Tak, jak ta, którą mam przyjemność recenzować. Ale wszystko po kolei. Nowa, niezwykle pochłaniająca opowieść o wojnie zimowej- konflikcie zbrojnym toczonym w latach 1939-1940 pomiędzy Finlandią a Związkiem Radzieckim. Historia zweryfikowana na podstawie relacji świadków, pamiętników wojennych, raportów wojskowych i innych materiałów dokumentalnych z rosyjskich i fińskich archiwów. Na lekcjach historii, gdzie jest tak bardzo przeładowany plan i treści do przerobienia, często wręcz brakuje czasu, aby dokładnie przyjrzeć się zagadnieniom dotyczącym właśnie drugiej wojny światowej. Dla mnie jest to okres w dziejach, który odcisnął swoje piętno na jeżeli nie wszystkich, to z pewnością na większości narodów świata. Dlatego ucieszyła mnie niezmiernie możliwość przeczytania i zrecenzowania książki Baira Irincheeva- Wojna zimowa. Białe piekło Sowietów . Jest to ciekawa publikacja na temat konfliktu zbrojnego pomiędzy Finlandią a Związ...